Specialiseren? Nee, dank je.

Specialiseren lijkt een soort nieuwe toverformule. ‘Je moet je specialiseren, want dat levert je meer omzet op.’ Ik lees het, hoor het, en voel weerstand in mijn lijf. Ik wil dat niet. Ik word daar doodongelukkig van. Ik leg het uit.

Ik presenteer mezelf op deze site als tekstschrijver, maar ik ben en kan veel meer dan dat. Ik ben bladenmaker, eindredacteur, communicatieadviseur, sparringpartner, beeldredacteur, bedrijfsblogger, ghostwriter, budgetbewaker en planner. En in mijn privéleven ben en doe ik nog meer, waarvan ik in mijn werk enorm profiteer. Zo ben ik sinds 8 jaar (stief)moeder in een zeskoppig gezin. Dat heeft me veel geestelijke flexibiliteit opgeleverd, betere communicatieve vaardigheden en management skills.

Dat niet willen specialiseren loopt als een rode draad door mijn leven. Ik zat op ballet en wilde ook op handbal. Op het vwo wilde ik helikopterpiloot worden én journalist. Dus koos ik een vakkenpakket met natuurkunde, wiskunde B en drie talen. Ik ben breed geïnteresseerd, nieuwsgierig, en weet van alles wat. In mijn hoofd vlinderen mijn gedachten razendsnel van onderwerp naar onderwerp. Weet ik iets niet, dan google ik het onmiddellijk. Daarom scoor ik vaak hoog bij Triviant en pubquizzen. Ik vind sowieso vrij veel op internet; mijn huidige man komt van OkCupid.

Ik snap best dat specialiseren soms loont, zeker als dat goed bij je past. Maar ik ken legio mensen die niet in één hokje passen. Coach en projectmanager. Filmmaker en tekstschrijver. Beleidsadviseur en innovatiemanager. En wat denk je? Klanten profiteren ook van die antihokjesgeest, door de brede blik op de wereld die dat met zich meebrengt. En heel eerlijk: ik denk dat specialiseren mij niet meer omzet brengt, maar juist energie kost. Ik verwelk bij eentonigheid en leef op van diversiteit. Laat mij maar lekker vlinderen.